Örneğin ultra zenginin fakirlere yardım etmesi iyilik değildir. Kapitalist düzenin bu konudaki dev illüzyonlarından biri de budur. Çünkü bir ultra zengin 1000 tane de, 10.000 tane de fakir aileyi kurtarıp, sabit maaş bağlasa; kendisini ultra zengin olmasına sebep olan ve kendisi ultra zenginken karşılığında dünyada (söz gelimi) binlerce fakir olmasına sebep olan sistemi sürdürmektedir aslında. Bu sistem sürdükçe de kendisi 1000 tane fakire yardım etmiş görünecektir ve iyilik yaptığı, cennetlik bir insan olduğu düşünülecektir ama içinde bulunduğu sistem sürdükçe sürekli yeni fakirler doğacaktır. Bunun sonu bu şekilde asla gelmeyecektir ve dünyanın normali de bu değildir. Yani yığınlarca fakirin ve bir avuç zenginin olması normal değildir.. Örneğin bu örnekte esas gerçekçi iyilik, fakirliği ortadan kaldıracak sistemi ortadan kaldırmak ve eşitlikçi sistemi getirmek için çalışmaktır.
Yolda görülen bir dilenciye para vermek iyilik değildir. O dilenciyi dilenci yapan koşulu ortadan kaldırmak için benzer düşüncelere sahip, bir grup insanla gerçekçi bir çalışma yürütmek o dilenciye yapılacak iyiliktir.
'Yardım etmek' değil, 'yardımlaşmak' gerek..
Bora ŞAHİNKARA
22.06.2012
